Kapaleeswarar musterið á Indlandi hefur verið tekið af Heimsminjaskrá Menningarmálastofnunar Sameinuðu þjóðanna (UNESCO) með einróma samþykkt stjórnar stofnunarinnar.
Musterið sem er fimmti staðurinn á Indlandsskaganum sem hefur verið fjarlægður af skránni síðustu mánuði, þótti ekki „..vera af sama klassa og hinar minjarnar“ að sögn talsmanns samtakanna. Hann sagði einnig að „...menn [væru] að reyna að halda uppi einhverjum lágmarksstandard á skránni og þar [væri] ekkert pláss fyrir eitthvert óskiljanlegt rugl“.
Indverjar svöruðu því til að „..heiðingjarnir [fengju] að finna fyrir reiði hins mikla apaguðs Hanuman“.
„Einmitt það...“, sagði talsmaður UNESCO um viðbrögð Indverja.
Stakur ermahnappur
tapaðist í miðbæ Reykjavíkur einhvern tíman á tímabilinu 1982-1994. Góð fundarlaun.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.