Baggalútur hafði í morgun samband við Halldór Blöndal, forseta Alþingis og spurði hvernig setning þings hefði gengið.
„Bara æðislega,“ svaraði Halldór glaðlega og kvaðst um leið „ferlega hrærður“ yfir að vera endurkjörinn forseti - „það kom mér í ofsalega opna skjöldu“.
Aðspurður um umdeilda þingsetningarræðu sína sagði Halldór hana „tóma fokking snilld“ og hafna yfir alla gagnrýni . Hann var þó ekki hissa á að „kommatittirnir og trillukarlarnir væru ekki að fíla hana“ enda upp til hópa „smekklausir fávitar.“
Það eina sem fór í taugarnar á Halldóri við þingsetninguna var ráp á þingmönnum stjórnarandstöðu. Vildi hann enn og aftur koma því á framfæri við þingheim að vera búinn að pissa áður en gengið væri í salinn.
Reykvíkingar
ekki gleyma að gefa ógæfumönnunum. Þeir eru jafn ósjálfbjarga að sumri til, ólíkt smáfuglunum.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.