Einar Hannesson, pípulagningamaður í Vestmannaeyjum, hélt um helgina upp á það að 30 ár eru um þessar mundir liðin frá því hann fékk lagið "Do-Re-Me" á heilann í kjölfar kvikmyndarinnar Sound of Music, sem sýnd var í Eyjabíói árið 1971. Einar bauð til sín miklum fjölda vina og ættingja og var glatt á hjalla í félagsheimilinum Vestgarði á sunnudagskvöldið. Boðið var upp á léttar veitingar og lagið "Do-Re-Me" sungið fram eftir nóttu við mikinn fögnuð viðstaddra og tóku allir gestir hressilega undir. "Ég hefi nú verið með þetta lag á heilanum í 30 ár og langaði svona að lyfta mér aðeins upp í tilefni dagsins, ég hlusta mikið á tónlist, en þetta er bara eina lagið sem festist í hausnum á mér. Reyndar finnst mér önnur tónlist fullkomlega leiðinleg, "Do-Re-Me" er bara uppáhaldslagið mitt", sagði Einar.
Vaxmyndirnar
af Ríó Tríó sem fundust í kjallara þjóðleikhússins á dögunum eru enn óseldar. Tilboð óskast sem fyrst.
Það er sérlega ánægjulegt að taka við viðurkenningu fyrir hönd Baggalúts fyrir framúrskarandi rekstur samsteypunnar, og þar með hluti af þeim 2% fyrirtækja sem geta státað af slíkum árangri. Ljóst er að yfirgnæfandi hluti íslensks atvinnulífs er í tómu tjóni og órafjarri frá því að vera framúrskarandi á nokkurn hátt. Mættu þau taka Baggalút og önnur almennileg fyrirtæki sér til fyrirmyndar og hysja upp um sig rekstrarbrækurnar.
Það eru tíu lykilatriði atriði sem hafa komið Baggalúti á þennan eftirsóknarverða stað, sem rétt er að deila með áhugasömum:
- Ekkert starfsfólk
- Engin viðvera
- Ekkert húsnæði
- Engin þjónusta
- Engin gildi
- Engin frí
- Engin áhætta
- Ekkert internetsamband
- Enginn samningsvilji
- Engin kaffivél
Beri önnur fyrirtæki gæfu til að fylgja fordæmi okkar er ljóst að íslenskur fyrirtækjamarkaður yrði skjótt heilbrigðari og næði undraskjótt að skipa sér í fremstu röð í heiminum. En til þess er lítil von, meðan íslenskir stjórnendur eru upp til hópa óhæfar, ákvarðanafælnar gungur með allan sinn rekstur á bólakafi uppi í bakraufinni á sér.
Góðar stundir.